Onze mensen

Onze mensen

Dit zijn ‘onze mensen’
niet de Syrische
niet de Pakistaanse
dit zijn mensen zoals wij
niet de Palestijnse
niet de Afghaanse
dit zijn onze mensen
Europeanen

considerd white
civilized
decent people

in tegenstelling tot de rest
en hoe nodig en hartverwarmend
al die open armen, deuren en grenzen
al het halen en brengen, verzamelen en schenken
hoe terecht en voorbeeldig dat ook is
er gaat iets mis

“this is very emotional for me because
I see European people
with blond hair and blue eyes
getting killed”

zie, vele witte harten kloppen sneller
voor degenen in wie ze zich herkennen
zie, vele witte mensen willen het niet hebben
over racisme en discriminatie
zie, waar waren en zijn dan, al die middelen en bedden
voor de rest?

hebben zij geen recht op deze mate van witte empathie?

zeg mij,
in hoeverre spelen kleur en cultuur
een rol in de gastvrijheid die we nu zien
groeien uit Nederlandse bodem

ik zou erin willen blijven geloven
ik zou mijn kinderen willen kunnen vertellen
dat hier - no matter what
elk mens dat gevlucht is zich kan uitstorten
in een omhelzing van erkenning

dat hier
iedereen welkom is om te overnachten
wanneer thuis de engelen uit de hemel vallen
dat hier dan een bed staat
in ons midden
waar niet selectief op wordt neergekeken

een bed
waar los van alle geschreven regels
een mens mag zijn
en dat daar dan
een nieuwe dag aan mag breken

want dit zijn onze mensen.

Geschreven door Charlotte de Raad