Nieuwjaars-gedicht

Ik steek een kaarsje aan
dat de hele stad verlicht
laat het gaan door kieren en ramen
via lantaarnpalen
in een fietslicht mee naar huis 
van de eettafel naar de badkamer
in het nachtlampje 
tot de zon

ik ben het uitzicht
vaste grond om op te landen
mijn handen om je hoofd te dragen
ik neem alles dat je wenst op in de aarde
en laat er geen gras over groeien
maar bloemen
wie gelooft in zichzelf zal bloeien

als mijn heide in de zomer
naast elkaar veel mooier 
dan alleen
dus bij deze, laten we samen het leven vieren
ook al verliezen we elke dag 
een beetje van de oorlogen om ons heen

ik denk aan hele delen wereld die kleine stukjes wensen
waar haar mensen veilig mogen zijn
totdat de aarde zich weer bij elkaar geraapt
huizen gelijmd, bloemen weer durven
en het gevaar begraven onder een groeiend hoopje tijd

maar het leven wacht niet
ondanks het verdriet dat we voelen
het gemis van geliefden 
dat ook hier heel dichtbij
en blijft

ik steek een kaarsje aan
en nog één, en nog één
voor alle jaren dat Hilversum
al een thuis mag zijn

mijn mooie stad
je draagt een stukje wereld
in dat kleine hart, ooit zo dorps
groei je nu groter in begrip
van binnen niets veranderd
alomvattend groen geluk
van de wortels tot de toppen
ik zie je schoonheid 
voel me thuis

Hilversum, mijn mooie stad
samen blazen we jouw kaarsjes uit.